கடவுள் பற்றியும் தமிழனின் வரலாறு பற்றியும் அறிவோம்

நூல் ; செப்படு வித்தை

----------

#தமிழனின் வரலாறு அறிவோமா ? எதை கண்டு மயங்கிப் பாதை மாறிப் போனான் தமிழன்? பொக்கிஷத்தைக் கையில் வைத்துக்கொண்டு … ?

#கடவுள் பற்றியதான கருத்து படிப்படியாக வந்த வளர்ச் சிதை மாற்றம் அறிவோமா?

நாமெல்லாம் உண்மை வழி கண்டவரை அணுகி உண்மை வழி அறிய முயல்கிறோம்.  அந்த உண்மை வழி கண்டு உய்வுற்றவர் எங்கே அணுகி பாடம் கற்றார். அறிவோமா?

17, ஏப்ரல் 1492 அன்று ஒரு ஒப்பந்தம். 

யாருக்கும், யாருக்கும் ஒப்பந்தம்? 

அட்மிரல் கிருஸ்டோஃபர் கொலம்பஸ்ஸீக்கும் - ஸ்பெயின் அரசர் ஃபெர்டிடாட் & அரசி இசபெல்லா – வுக்கும் இடையே.

அது கொலம்பஸின் முதல் பயணம், அமெரிக்கா என்ற ஒரு பெயரே வரலாற்றின் பாதைக்கு வராத பொழுது !

பணமாகவோ, பொருளாகவோ 10 சதவீதமாக எடுத்துக் கொள்வது, 

செவ்விந்திய, பூர்வீக குடியிருப்பு பகுதியில் ‘வியாபார அபிவிருத்தியை' கையாண்டு அதன்மூலம் கிடைக்க கூடிய முத்து, தங்கம், விளைபொருள் இன்ன பிற அனைத்தும் அடக்கம். 

மாற்றாக, வியாபார முன் ஏற்பாட்டுக்கான அத்தனை வசதிகளையும் ஏற்படுத்தித் தருவதற்கு ஸ்பெயின் அரசு தன் முழு ஒத்துழைப்பை அளிக்கும். அவ் வியாபாரத்திற்காக கொலம்பஸ் அன்பையோ ஆயுதத்தையோ உபயோகப் படுத்தலாம். அதன் தொடர்வாக வரக்கூடிய மனித உரிமைப் பிரச்சனைகளுக்கு, ஸ்பெயின் நாட்டு தண்டனைச் சட்டத்திலிருந்து விலக்கு அளிக்கப் படும். பன்னாட்டு மனித உரிமை சட்டப்படி ஏதேனும் சர்ச்சை எழும் பட்சத்தில், அட்மிரல் கொலம்பஸ் சார்பாக ஸ்பெயின் அரசு தன்னை ஆஜர் செய்து தீர்த்து வைக்கும்.

இதுவே அந்த ஒப்பந்தத்தின் ஷரத்து.

அவர் கூடுமானவரை ஆயுதத்தையே தீர்வுக்காக பயன்படுத்தினார். 

கல்லையும், கத்தியையும், மரக் குச்சியையும் மட்டுமே கையாளத் தெரிந்த எளிய, நேர்மையான மக்களிடையே ...

மந்திரத்தை பிரயோகித்தார். 50 அடி தூரத்தில் எத்தனை நபர்கள் இருந்தாலும், அத்தனை மனிதருக்கும் சேதாரத்தை விளைவிக்க கூடிய நெருப்பு குப்பிகளை, அதிவேக விசையில், ஒரு நொடியில், ஒரு விரலசைவில், ஒன்றாக பலவாக நெருப்புக் குப்பிகளை உமிழச் செய்வதற்கு ஏதுவான தடவாளங்கள் அவர்கள் வசம் ஏராளம் இருந்தது. 

அந்த தளவாடத்தை அவர்கள் அழைத்த பெயர் ‘ துப்பாக்கி'!

பேச்சிற்கே வேலையில்லை; வீச்சுதான். அடித்து வீழ்த்தினார்கள், பணியச் செய்தார்கள், கொன்று குவித்தார்கள், பெருங்கிலியை விதைத்தார்கள், மற்றும் அடிமைப் படுத்தினார்கள். மொத்த ஆதாரங்களும் கைவரப் பெற்றார்கள். 

அதன் விளைவாக, கொலம்பஸின் நான்காவது மற்றும் இறுதிநிலைப் பயணம் நடைபெற்று மொத்த ‘வியாபாரத்தையும்' அரங்கேற்றிய பின்னர் அதே அரசருக்கு கடிதம் எழுதுகிறார் கொலம்பஸ். 

நாள்: 07.07.1503.

“தங்கம்; தங்கம் உன்னதமானது, அபூர்வமானது. எவன் ஒருவன் போதுமான தங்கம் வைத்து இருக்கிறானோ, அவனது அனைத்து ஆசைகளும் பூவுலகில் பூர்த்தியாகும். அவன் உலகையே ஆள தகுதி படைத்தவனாக உருவெடுக்கிறான்”

- DON COLAMBUS.

வெல்ல முடியாத பராக்கிரமம் மிக்க எதிரியை அணுகும்போது, சொல்லொண்ணா இழப்புகள் தவிர்க்க இயலாது; உயிரோடு இருப்பவர்களை காப்பாற்றிக் கொள்ள, எவ்வளவு இழப்பீடு ஏற்பட்டாலும், அடங்கி நடக்க வேண்டும், சரணாகதி ஆக வேண்டும், ஆயுதம் மறைக்க வேண்டும், பேச்சைத் தவிர்க்க வேண்டும், கைகட்டி வாய்ப் பொத்தி நிற்க வேண்டும். மட்டுமல்ல, வணங்கியேத்த வேண்டும். 

இதுவே எஞ்சியுள்ள கூட்டத்தினரைக் காவந்து செய்வதற்கும், மேலும் இழப்பு ஏற்படுவதை தவிர்ப்பதற்கும், இவற்றுக்கும் மேலாக, மன அமைதி பெறுவதற்குமான உத்திகள்  – என்று செவ்விந்தியர்கள் ஆணித்தரமாக பாடம் கற்றார்கள்.

இதுவே அனைத்து மனிதகுலமும்  கற்ற பாடமும்கூட.

செவ்விந்தியருக்கு முன் நின்ற அடக்க முடியா எதிரி யார்?

கிருஸ்டோபர் கொலம்பஸ்.

ஒட்டு மொத்த மனித குலத்துக்கு முன் எழுந்த பராக்கிரமம் மிக்க எதிரி யார் ?

இயற்கை!

வெல்ல முடியாத, சீரழிவுகளை அளித்துக் கொண்டு இருக்கும் இயற்கையின்பால் பட்ட பயத்தைப் போக்குவதற்காக மனிதன் வெளிப்படுத்திய செய்கை ‘வணங்குதல்'. 

வணங்குதலினால் இவனது எதிர்ப் பார்ப்புகளை இயற்கை நிறை வேற்றுகிறதோ, இல்லையோ – அவன் மன அமைதி பெறுகிறான். இதுவே வழிபாட்டின் அடிப்படை உந்து சக்தி.

இயற்கை'னா என்ன? 

பிறிதொன்றால் உருவாக்கப்படாது, 

தனது இயல்பில் மாறாது இருப்பது 

- அதுவே இயற்கையாகும்.

ஒன்று தோன்றுவதற்கு இயற்கை மூலகாரணமாக இருப்பதால், இயற்கைக்கான மூல சக்தி ஏது எனச் கேட்கப்படும்.

இயற்கையின் தொழிற்பாடுகள் வட்டமாகச் சுழன்று கொண்டிருக்கும். எனவே அது அழிவில்லாதது. அதன் ஒரு சக்தியை இன்னொரு சக்தியாக மாற்ற முடியுமே அல்லாமல் ஆக்கவோ அழிக்கவோ முடியாது. 

ஆதலால் பௌதிக விஞ்ஞானம் இயற்கையின் சக்திக்கு அழிவில்லை [Conservation of energy] என்கிறது. 

“நிலம் தீ நீர் வளி விசும்பொடு ஐந்தும்

கலந்த மயக்கம் உலகம் ஆதலின்”

- தொல்காப்பியர்

ஆதிமனிதன் ஐம்பூதங்களாலும் ஏற்பட்ட அழிவுகளால் தன்னைவிட அவற்றுக்குச் சக்தி அதிகம் என்பதை உணர்ந்தான். எனவே நிலநடுக்கம், எரிமலை, கடற் காற்று, மழைவெள்ளம், சூரியவெப்பம், இடிமுழக்கம் போன்றவற்றின் சக்தியைக் கண்டு பயந்தான். அந்தப்பயமே பக்திக்கு வழிவகுத்துக் கொடுத்தது. அதனாலேயே பயபக்தியுடன் வழிபடவேண்டும் என்று இன்றும் சொல்கிறோம். 

மக்கள் நிலத்தின் - மலையின் சக்தியை மலைமகளாயும், தீயின் சக்தியை காடு கிழாளாயும், நீரின் சக்தியை கடல் கெழு செல்வியாயும், சூரைக்காற்றின் சக்தியை சூராமகளிராயும், ஆகாயத்தின் சக்தியை கொல்லிப் பாவையாகவும் வழிபட்டனர். 

அதனாலேயே பெண் தெய்வங்கள் இன்றும் கூட சக்தி என்ற பெயரால் போற்றப்படுகின்றன.

“வழிபடு தெய்வம் நின்புறம் காப்பப்

பழிதீர் செல்வமொடு வழிவழிசிறந்து

பொலிமின் என்னும் புறநிலை வாழ்த்தே”

- தொல்காப்பியம்

 “செவ்வேர்ப் பலவின் பயங்கொழு கொல்லித் தெய்வம் காக்கும் தீது நிர் நெடுங்கோட்டு

அவ்வெள் அருவிக் குடவரை அகத்துக்

கால்பொருது இடிப்பினும் கதழ் உறை கடுகினும்

உரும் உடன்று எரியினும் ஊறுபல தோன்றினும்

பெருநிலம் கிளரினும் திருநல உருவின்

மாயா இயற்கைப் பாவையின் “

- பரணர் 

தமிழ்மக்கள் வையை ஆற்றைப் போற்றி வழிபட்டதைக் கூறி, எதற்காக வணங்கினர் என்பதை பரிபாடல் சொல்கிறது. 

“உறுமி இடிக்கும் இடிமுழக்கம் போன்ற ஒலியோடு கரைகளை மோதிச்செல்லும் வையைப் பேராறே! திருமருதமுன்றுறையில் இன்று போல் நின்னிடத்தில் மூழ்கிப் பெறும் இன்பம் என்றும் நீங்காது நிலைக்கட்டும். உன்னால் பெறும் பயன்களைப் பாடி விடிவு பெற்று, இன்புற்று மகிழ்வோம்” என்கிறார் மையோடக் கோடனார்.

எனவே மக்கள் வையையாற்றுப் பெருவெள்ளம் தம்மை அழிக்காது காக்கவேண்டும் என்ற நோக்கத்தில் வையையை வழிபட்டதை இவை எடுத்தியம்புகின்றன.

மழையற்றுப் போக சூரியனின் வெப்ப சக்தியால் காடுகளும் அழிந்து நிலம் காய்ந்து வெடித்துப் பாலை நிலமாய் மாற உலகம் துன்புற்றது. அது சூரிய வழிபாட்டிற்குக் காரணமாயிற்று.

“ ஓங்கு திரைமுந்நீர் மீமிசைப் பலர் தொழத் தோன்றி

ஏமுற விளங்கிய சுடரினும்”

- மதுரை மருதன் இளநாகனார் 

இயற்கையின் எல்லாச் சக்திகளையும் இயக்குபவள் எனும் கருத்தில் ‘இயக்கி’ எனும் சக்தியை பண்டைத் தமிழர் வழிபட்டனர். 

இயக்கிக்குப் பாற்சோறு படைத்தாள் ‘மாதரி’ என்ற செய்தியை

“அறம்புரி நெஞ்சின் அறவோர் பல்கிய

புறஞ்சிறை மூதூர்ப் பூங்கண் இயக்கிக்குப்

பால்மடை கொடுத்துப் பண்பின் வெயர்வோள்

ஆயர் முதுமகள் மாதரி என்போள்”

- சிலப்பதிகாரம் 

அவ்வழிபாடு இன்றும் இசக்கி வழிபாடாய்த் தொடர்கிறது.

அணங்கு என்னும் சொல்லிற்கு வருத்துதல் என்ற கருத்தை கலித்தொகை தருகிறது. 

அதனால் இயற்கையாகத் தமக்குத் துன்பத்தைக் கொடுத்து வருத்துபனவற்றை ‘அணங்கு’ எனும் அடைமொழி சேர்த்து தமிழர் அழைத்தனர். 

உலாவித் திரிந்து வருத்தம் செய்யும் மழைமேகம் அமைந்த மலைத்தொடர் என்பதை 

“ஆடு மழை அணங்கு சால் அடுக்கம்” 

என்றும் வருத்துகின்ற மலை என்பதை

 “அணங்குடை நெடுங்கோடு” 

எனவும் புறநானூறு சொல்கிறது. 

அணங்கு இடி இடித்து மின்னல் மின்னி மழையாக, எரிமலையாக, புகையாக, அனற் குழம்பாக வெடித்துச் சிதறி பல உருவம் எடுத்து வரும் என்பதை ...

“சூருடைச் சிலம்பில் சுடர்ப்பூ வேய்ந்து

தாம் வேண்டுவ உருவில் அணங்குமார் வருமே” -என்கின்றது அகநானூறு. 

இன்றும் தீ மிதிப்பதை பூ மிதித்தல் என்றே சொல்கிறோம். 

எனவே அன்றைய சுடர்ப்பூ என்பதே இன்றைய நெருப்பூ ஆனது !

இவ்வாறெல்லாம் தம்மை வருத்திய அணங்கைக் கண்டு பயந்ததால் அதனை வழிபடத் தொடங்கினர். 

அதனால்தான் எதிரி அரசர்களின் பட்டத்து யானைகள் கதற அவற்றின் தந்தங்களை அறுத்துச் செய்த கட்டிலைக் கூட

‘அணங்குடை மரபிற் கட்டில்’ 

என தெய்வத்தன்மை பொருந்திய கட்டிலாக அழைத்தனர்.

“அரசுவா வழைப்பக் கோடறுத் தியற்றிய

அணங்குடை மரபிற் கட்டின் மேலிருந்து”

- பதிற்றுப்பத்து 

‘விழுப்புண்பட்ட மறவர் தமது புண்ணிலிருந்து ஒழுகும் குருதியைத் தெளித்து மடை கொடுத்தால் அல்லாது அயிரை மலைக் கடவுள், பலியை ஏற்காது’  எனவும் பதிற்றுப் பத்து கூறுகிறது. 

காட்டுப்பசுவின் மேல் குறவன் எய்த அம்பு தப்பிப்போனதற்கு மலைக் கடவுளான அணங்கிற்கு குறையுண்டென்று நினைத்துப் பலிகொடுத்து மகிழ்ந்ததை - நற்றிணை காட்டுகிறது.

அணங்கு வழிபாடாக மாறிய இயற்கைச் சக்தியின் வழிபாடு செல்வி வழிபாடாக மலர்ச்சி அடைந்தது. 

செல்வி வழிபாட்டை கன்னித் தெய்வ வழிபாடு என்றும் கூறலாம். 

முல்லை நிலக் காட்டில் இருந்த கன்னித் தெய்வம் 

“ஓங்கு புகழ் கானமர் செல்வி” ஆனாள். 

காடமர் செல்விக்கு கோட்டம் (கோயில்) இருந்ததை மணிமேகலை செப்புகிறது.

நெய்தல் நிலத்து கடற்கரைக் கன்னித் தெய்வத்தை ...

“கடல்கெழு செல்வி கரை நின்றாங்கு” என அகநானூறு குறிப்பிடுகிறது. 

அந்தச் செல்வியே குமரியாய், கன்னியாய், கன்னியாகுமரிக் கடற்கரையில் இன்றும் மோனத் தவம் செய்கிறாள்! 

செல்வி வழிபாடே நாட்டுப்புறங்களில் செல்லியம்மன் வழிபாடு என்ற பெயரில் இப்போதும் நடைபெறுகிறது.

செல்வியாய் நின்றவள் மெல்லத் தாயாய் உருவெடுக்கிறாள். 

“வெண்டிரைப் பரப்பின் கடுஞ்சூர் கொன்ற பைம்பூட் சேஎய் பயந்தமா மோட்டுத் துணங்கையஞ் செல்விக் கணங்கு நொடித்தாங்கு”

- பெரும்பாணாற்றுபடை 

முருகனின் தாயாக ‘துணங்கையஞ் செல்வியைக்’ காட்டுகிறது. 

நச்சினார்க்கினியார் மோடு என்பதற்கு எல்லோரையும் பெற்ற வயிறு என்கிறார்.

“போகமார் மோடி கொங்கை புணர்தரு புனிதர் போலும்”

எனத் தேவாரத்தில் திருநாவுக்கரசு நாயனாரும் 

மோடியை சிவனின் சக்தியாகப் பாடியிருக்கிறார்.

(நரேந்திர மோடி அல்ல. மோடு உடையவள் மோடி. நமது இனத் தமிழர் அனைவரையும் ஈன்றவள் மோடி என்ற தமிழ்க் கடவுள்)

சங்க இலக்கியங்கள் காட்டும் தாய்த் தெய்வங்களிலே குழந்தைகளை ஈன்றெடுத்த பெருவயிறும் பரந்த சரிந்த கொங்கைகளுடன் இன்றைய சிற்பங்களில் காட்சிதருபவள் “தவ்வை”!

தமிழரின் நனிசிறந்த நாகரீகத்தை உலகிற்குப் பறை சாற்றிக் கொண்டிருப்பது திருக்குறள். 

அத்திருக்குறள் தவ்வை என்னும் சக்தி வழிபாட்டை எமக்கு எடுத்துச்சொல்கிறது. 

திருமகளின் தமக்கையாகத் தவ்வையைக் கூறுகின்றனர்.

‘அழுக்காறாமை’ என்னும் அதிகாரத்தில் 

“அவ்வித்து அழுக்காறு உடையானைச் செய்யவள் 

தவ்வையைக் காட்டி விடும்”

எனத் ‘தவ்வை’ எனக்கூறுகிறது திருக்குறள். 

தவ்வையை, பல்லவர் காலத்தில் பயிர்த்தொழிலின் தெய்வமாகவும், நந்திவர்மனின் குலதெய்வமாகவும் வழிபட்டனர்.

 

திருமுருகாற்றுப்படையில் மூத்தவள் எனும் கருத்தில் ‘பழையோள்’ என்று அழைக்கப்படுகிறாள். 

மூத்த தேவியை மூதேவி என்றும் ஜேஷ்டை எனவும் சொல்கிறோம்.

‘வடதிருப்பரங்குன்றத்து குடவரைக் கருவறையில் இளமை எழிற்கோலத்தில் ஜேஷ்டையும்  வலப்புறம் மகன் நந்திகேசுவரனும் இடப்புறம் மகள் அக்கினி மாதாவும் மேடை ஒன்றில் அமர்ந்திருப்பதாக’ பாடல் குறிக்கிறது.

வையை ஆற்றில் நீராடி கொற்றவை போலக் கோலம்புனைந்த பெண்னொருத்தி கொற்றவையின் நெற்றிக்கண் போன்ற திலகம் இட்டதை பரிபாடல் சொல்வதால் ...

அந்நாளில் கொற்றவைக்கு இருந்த மாண்பை அறியமுடிகிறது.

‘பெருங்காட்டுக் கொற்றி’ எனக் கலித்தொகை கூறுகிறது.

தொல்காப்பியம் கொற்றவையின் வடிவத்தை ‘கொற்றவை நிலை’ என சிறப்பித்துச் சொல்கிறது. 

கொற்றவை நிலையைப் போற்றி வழிபட்டவர்கள் வெட்சிப்போர் மறவர்கள். 

‘வருகின்ற வஞ்சிக்கும் கொற்றவை நிலை காரணமாயிற்று, தோற்றோருக்கு கொற்றம் வேண்டியும் வென்றோருக்கு மேற்செல்லுங்கால் கொற்றம் வேண்டியும் வழிபடுவார் ஆதலின் வெட்சிக்கும் வஞ்சிக்கும் கொற்றவை நிலை உரியதாகும். ஆதலால் குறிஞ்சிக்கும் முல்லைக்கும் கொற்றவை நிலை உரியதாகும்’ 

- நச்சினார்க்கினியார்

‘முல்லையும் குறிஞ்சியும் முறைமையில் திரிந்து

நல்லியல்பு அழிந்து நடுங்குதுயர் உறுத்துப்

பாலை என்பதோர் படிவம் கொள்ளும்’

- சிலப்பதிகாரம்

எனவே சங்ககாலத்தில் குறிஞ்சி, முல்லை, பாலை ஆகிய மூன்று நிலத்திலும் வாழ்ந்த மக்கள் கொற்றவையை வழிபட்டனர் என்பது தெளிவாகிறது.

 

கொற்றவையின்  உருவத்தை “மதியின் வெண்தோடு சூடுஞ் சென்னி

நுதல்கிழித்து விழித்த இமையா நாட்டத்துப் பவள வாய்ச்சி தவளவாள் நகைச்சி நஞ்சுண்டு கறுத்த கண்டி வெஞ்சினத்து அரவுநாண் பூட்டி நெடுமலை வளைத்தோள்

துளையெயிற் றுரகக் கச்சுடை முலைச்சி

வளையுடைக் கையிற் சூலமேந்தி

கரியின் உரிவை போர்த்து அணங்காகிய

அரியின் உரிவை மேகலை யாட்டி

சிலம்பும் கழலும் புலம்பும் சீறடி”

… எனக் கூறும் இளங்கோவடிகள் இன்றைய சிவனின் தோற்றத்தில் கொற்றவையைப் படம்பிடித்துக் காட்டுவது அன்றைய சக்திவழிபாட்டின் முதன்மையைச் சொல்கிறது.

கொற்றவையை வெற்றியைக் கொடுக்கும் தெய்வமாகக் கருதி வழிபட்டனர் என்பதை ...

“வலம்படு கொற்றத்து வாய்வாட் கொற்றவை” எனச் சிலப்பதிகாரமும்

“வெற்றிவேல் போர்க் கொற்றவை” என்று திருமுருகாற்றுப்படையும் உறுதி செய்கின்றன.

எருமைத் தலையும் மனித உடலுமான இருவேறு உருவில் திரண்ட தோள்களுடைய மகிடாசுரனைக் கொன்று அவனின் தலைமேல் நின்றவள் கொற்றவை என்பதை ...

“இரண்டுவே றுருவில் திரண்டதோள் அவுணன் தலைமிசை நின்ற தையல்”

எனச் சிலப்பதிகாரம் கூறுகிறது. 

எனவே கொற்றவையை மகிடாசுரனின் கதையோடு இணைத்து துர்க்கையாகவும் வழிபட்டதைக் காண முடிகிறது.

சிலப்பதிகாரத்தில் கண்ணகி வரவுபற்றி மன்னனுக்கு “அறுவர்க்கு இளைய நங்கை இறைவனை

ஆடல் கண்டருளிய அணங்கு சூருடைக்

கானகம் உகந்த காளி” -எனச் சொல்லும் வாயிற்காப்போன் வாயிலாகவே காளி முதன் முதல் அறிமுகம் ஆகிறாள் எனலாம்.

அன்னையர் எழுவர் வழிபாட்டில் காளி ஏழாவது தெய்வமாக இருந்ததை ‘அறுவர்க்கு இளைய நங்கை’ எனச் சொல்வதால் உணரலாம். 

“இமையவில் வாங்கிய ஈர்ஞ்சடை அந்தணன் ‘உமை' அமர்ந்து உயர்மலை இருந்தானாக …”

என இராவணன் கைலை மலையை அசைக்கும் காட்சியோடு உமையம்மையை எமக்குக் கலித்தொகை காட்டுகிறது. 

முருகனை ‘மலைமகள் மகனே!’ என்றும், 

‘கொற்றவை சிறுவ! எனவும்

திருமுருகாற்றுப்படை கூறுவதால் கொற்றவையையே மலைமகளாயும் வழிபட்டனர்.

உலகை இயக்கும் மாபெரும் சக்தியை தாம் வாழ்ந்த காலத்தோடு பலபடி நிலைகளில் காட்டும் இலக்கியங்கள் அவற்றை சக்திவழிபாடாக இயம்புகின்றன. 

அவை சிவனுடன் சக்தியை இணைத்த போதும் சக்தியின் ஆற்றலைப் போற்றின.

“நீலமேனி வாலிழை பாகத்து

ஒருவன் இருதாள் நிழற்கீழ் மூவகை உலகும் முகிழ்ந்தன முறையே”

- ஐங்குறுநூறு 

கலித்தொகை கடவுள் வாழ்த்தும் சிவனை விளித்து,

“படுபறை பல இயம்பப் பல்லுருவம் பெயர்த்துநீ

கொடுகொட்டி யாடுங்கால் கோடுயர் அகலல்குல்

கொடிபுரை நுசுப்பினாள் கொண்டசீர் தருவாளோ” என்றும்,

“பண்டரங்கம் ஆடுங்கால் பணையெழில் அணை மென்றோள்

வண்டரற்றுங் கூந்தலாள் வளர்தூக்குத் தருவாளோ” எனவும் ...

“தலையங்கை கொண்டுநீ காபாலம் ஆடுங்கால்

முலையணிந்த முறுவலாள் முற்பாணி தருவாளோ” -என கேள்வி கேட்கிறது. 

இக்கேள்விகள் ஊழிக்கூத்தின் ஆடல் நாயகனான இறைவனை ஆட்டுவது சக்தியே என்பதையும் சிவசக்தியின் ஆற்றலையும் மெல்லக் கோடிட்டுக் காட்டுகின்றன.

இயற்கையின் சீற்றங்களின் தாக்கத்தால் அவற்றின் சக்திகளைக் கண்டு பயந்த தமிழர் அவற்றை வழிபடத் தொடங்கினர். 

இயற்கை அணங்கைத் தணிவிக்க அணங்கிற்கு பலி கொடுத்து வழிபட்டனர். 

சக்தி வழிபாடானது  இயற்கை, இயக்கி, அணங்கு, செல்வி, தவ்வை, கொற்றவை, துர்க்கை, காளி, உமை எனப் பலபல உருவோடும் பெயரோடும் செல்கிறது. 

அதன் தொடர்ச்சியாக, 

சப்த மாதாக்களில் ஒருவரான அம்பிகா எனும் அம்பிகையே சமணத்தின் இயக்கியவருள் ஒருவர். 

--------------------------

இந்த புள்ளியை நோக்கி அழைத்து வரத்தான் – இத்தனை பீடிகை!

--------------------------

எந்த ஒரு அறிந்த செய்தியிலிருந்தும் அறியாமல் உள்ள விடையை அறியலாம்.

அதற்கு ஈவு என்று பெயர். 

ஈவு என்பது வகுத்தும் பகுத்தும் பெறப்படும் விடை. 

கணக்கினில் மட்டுமின்றி இயங்கியலில் உள்ள அனைத்துத் திணை, துறை, பல்தொழில், மூவிடம், ஐம்பாலிலும் நமக்குத் தெளிய வேண்டியவற்றைப் பகுத்தும் வகுத்தும் நாம் காணும் விடை ஈவு ஆகும்.

உடலியல், மருத்துவம், உழவு, தொழில், வானியல் போன்றவற்றில் பல்வேறு ஈவுகள் மனிதனுக்குத் தேவைப்பட்டன. 

தன்னை விடவும் படிப்பறிவிலோ, பட்டறிவிலோ தேர்ந்த வல்லுநர்களை அடையாளம் கண்டு அணுகிடப் போதுமான செய்திப் பரிமாற்றங்கள் internet இல்லாத சூழலில் யாரிடம் தனக்கான ஈவு பெறுவது?

அவனுக்கும் அன்று ஈவு கொடுப்பதற்கு ஒரு இடம் இருந்தது. 

அது ஆசீவகத் துறவிகளின் கற்படுக்கை! 

அங்குச் சென்று தனக்குத் தேவையான ஈவுகளைப் பெற்றதால் அத் துறவிகளின் கற்படுக்கை ஈவகம் (ஈவு+அகம்) எனப் பெயர் பெற்றது.

உணவு தருமிடம் உணவகம் போன்று ஈவு கொடுக்குமிடம் ஈவகம். 

ஈவே, பிரச்னைகளைத் தீர்க்கும் என்பதால் தீர் + ஈவு = தீர்வு என்றாயிற்று ! 

கைம்மாறு எதுவும் கருதாமல் எவ்வகைப் பிழையுமின்றிச் செம்மையாக ஈவு தந்ததால் ஆசு+ஈவகம் எனச் சிறப்பிக்கப் பட்டது. 

கைம்மாறு கருதாத செம்மையான கவி ‘ஆசுகவி’ எனச் சிறப்பிக்கப்பட்டது போல், இக்கற் படுக்கைகள் ஆசீவகக் கற் படுக்கைகள் எனவும், இங்கிருந்த துறவிகள் ஆசீவகத் துறவிகள் எனவும் பெயரிடப் பெற்றுச் சிறப்புற்றனர்.

ஆசு+ஈவு+அகம்

ஆசு - பிழையற்ற செம்மையான தோல்வியேற்படுத்தாத கேட்ட போதே தங்கு தடையின்றி மடையுடைந்த வெள்ளமென,

ஈவு – தீர்வு

அகம் - தருமிடம் என்பதே ஆசீவகமாகும்.

ஆசீவகத் துறவிகளின் வாழிடங்கள் பெரும்பாலும் கற்குகைகளே. இந்தத் துறவிகளின் துறவு வாழ்க்கையில் அறுவகையான நிறக் கோட்பாடு பின்பற்றப் பட்டது.

துவக்க நிலையில் இருப்பவர்களுக்கு ஒரு வண்ணச் சீருடையும் படிப்படியாக மெய்யியலில் முன்னேறும் போதெல்லாம் வேறு வேறு வண்ணச் சீருடைகளும் அணிவர். 

பல நிலையிலுள்ள மாணவர்களை அவர்தம் சீருடையின் வண்ணத்தைக் கொண்டே அவரது படிநிலையினை அறிந்து கொள்ளலாம்.

அதேபோல் ஆசீவகர் பள்ளியில் இறையியல் பயிலும் மாணவரது அப்போதைய படியை, அவரது சீருடையின் நிறத்தினை வைத்து அறிந்து கொள்வர்.

இதில் முதலாவதாக வரையறுக்கப்படும் வண்ணம் - கருப்பு. 

இந்தக் கருப்பு வண்ண உடையணிந்தவர்கள் கரும் பிறப்பு நிலையில் உள்ளவராகக் கூறப் படுவர். இந்த நிலை மெய்யியலின் துவக்க நிலையாகும். இந்த நிலையில் உள்ளவர்களுக்கு உணவுப் பழக்கங்களிலும், துறவறப் பயிற்சிகளிலும் பெரிய பட்டறிதல் இல்லை. ஏனெனில் இதுதான் துவக்க நிலை. 

கரும் பிறப்பு நிலையைக் கடந்த பின் அதாவது அடிப்படை ஒழுக்கங்களையும் துவக்க நிலைப் பயிற்சிகளையும் செம்மையாகக் கற்றபின் கருநீல வண்ண உடையால் அடையாளப் படுத்தப் படுவர். 

அதன் பின்னர் அடுத்த படிநிலைக்கு உயர்த்தப்பட்டு அதற்கேற்ற வண்ண உடையால் அவர் அடையாளப் படுத்தப் படுவார்.

இவ்வாறு ஆறு படிநிலைகளை ஒருவர் கடந்த பிறகே இறுதி நிலையான நல்வெள்ளை நிலைக்கு அவர் சென்று வீடுபேறடைவார். 

இவ்வாறு அறுவகை நிலையிலும், ஒவ்வொரு வண்ணத்திலும் மூவகைப்பட்ட படிநிலைகள் அதாவது 6 x 3 மொத்தம் 18 (!) படிநிலைகளை ஒருவர் கடந்த பிறகே அவர் வீடடைய முடியும் என்பது வரைவு.

ஊழ் என்பதற்கு ஆசீவகம் கூறும் பொருள் ‘இயற்கை நிகழ்வு’ என்பதே. 

அணுக்களின் புணர்வினாலும், பிரிவினாலும் (காலம், கருவி போன்றவற்றின் துணையினால்) ஏற்படும் இயற்கை மாற்றத்தையே இந்த ஊழ் எனும் சொல் குறிக்கும். 

அமணர் என்பது ஆசீவக மெய்யியலின் அடிப்படையில் அமைந்த தமிழ்ச் சொல்.

இதுதான் ஆதி தமிழனின் இறையியல்! 

இதுதான் பிராணயாமத்தின் அடிப்படை! 

இதைத் தவிர வேறு நடைமுறையில் ஏற்பட்டது எல்லாம், தமிழரின் வழிபாட்டுக் கலப்படமே!

அந்த செயல்பாட்டின் கருத்தை மீட்டெடுத்து பல்வேறு காலகட்டத்தில் அகமலர்வு ஏற்பட்டவர்கள் கையெடுத்து, முன்மொழிந்து, வலியுறுத்தி வந்ததும் இதுவேத்தான். 

அதில் வெகு சமீபத்தில் வந்து, இந்த வித்தையைக் கண்டறிந்து, நமக்கு அருளிய சுவாமி சிவானந்தரின் போதனையும் இதனை அடிப்படையாக வைத்து சொல்லப்பட்டதே !

அந்த தத்துவம் ஒரே ஒரு வார்த்தையில் அடங்கி விடுகிறது.

அந்த வார்த்தை ..

அமணர் !!!

அமணர் = அம் + அணம் + அர்

அம் - ஊழ்கப் பயிற்சியில் உயிர்வளி மேலேறும் போது மேல்நோக்கி மேலண்ணத்தைக் கடக்கும் போது அம்மெனும் ஒலியை எழுப்பும் என்பது ஊழ்கக் கருத்து.

அணம் – ஊழ்கியின் (யோகி) மேலண்ணம் (அண்ணம் - அணம் என நின்றது.)

அர் - பலர்பால் சிறப்பு விகுதி

அம்மெனும் ஒலியைக் கொண்ட ஊழ்கம் பயிலும் மேலண்ணத்தினை உடையவர் எனும் பொருள் கொண்ட இச்சொல், அம்மணம்.

“கொல கொலக்கா மந்திரிக்கா, அம்மணக் குண்டி பயலக்கா" எனும் ஆடையின்மைக் குறிக்கும் சொல்லின் திரிவாக அம்மணம் எனச் சுட்டப்பட்டது வழுவே.

அழகிய சிறந்த அண்ணத்தில் ஊழ்கப் பயிற்சி உடையவர் எனும் பொருள்படும் அண்ணர் எனும் சொல்லும் இதன் அடிப்படையில் எழுந்ததே. 

ஈற்றுப் போலியாக அண்ணல் என மருவி அண்ணல் காந்தி அடிகள் என்றாயிற்று.

இதே அண்ணல்தான், மருவி இத்தகைய அறிவர் வாழ்ந்த இடங்கள் திரு அண்ணர் மலை, அண்ணல் மங்கலம் எனும் பெயர்களுடன் வழங்கப் பட்டு இன்று திருவண்ணாமலை, அண்ணமங்கலம் எனும் பெயர்களால் வழங்கப்பட்டு வருகின்றன. 

எல்லாத் துறைகளிலும் எவ்வகைச் சிக்கல்களுக்கும் விடை காணும் நுட்பமான வழிமுறைகள் சூத்திரம் என வழங்கப்படும். 

இதன் அடிப்படையிலேயே இலக்கண நூற்பாக்களும் கணக்கியல் வழிமுறைகளும் சூத்திரம் என்ற சொல்லால் வழங்கப்படுவது நடைமுறையில் உள்ள ஒன்று. 

இந்த சூத்திர முறைகளை அறிந்தவர் எனும் பொருள் படும் சூத்திரர் எனப்படுவர்.

இந்த சூத்திரம் என்ற சொல் சூழ்ச்சி எனும் சொல்லின் வேரிலிருந்து சூழ் + திறம் = சூழ் + திரம் = சூழ்த்திரம் = சூத்திரம் என வருவிக்கப்பட்ட சொல்லாகும்.

அப்படி வாழ்வியல் சூத்திரத்தை அறிந்த மகான்கள் இருந்தால், நாம் நம் இந்த சந்தையில் கடைவிரிக்க முடியாமல் செய்து விடுவர் என நினைத்து, சூத்திரம் அறிந்த அறிவாளிகளை ஒழிக்க நினைத்து, பின்னால் வந்தவர்கள் ,  சூத்திரர் என்ற சொல்லுக்கு இழிவானவர் என்ற பொருள் கற்பித்ததால் சூத்திரர்கள் தாழ்த்தப்பட்டனர். 

சூழ் - விடையைச் சூழ்தல். 

பல்லாற்றானும் பட்டறிவாலும் தருக்க அறிவினாலும் விடையைச் சூழ்தல்.

திரம் - அவ்வாறு விடைகாணும் ஆற்றல். திறம் - திரம். 

சமணம் ஆசீவக மரபில் கிளைத்தது.

சமணம் வேறு; ஜைனம் வேறு. 

மூன்று நல்வெள்ளை நிலையினரால் ஆசீவகம், நெறியாளப்பட்டது. அவர்களில் மூன்றாவது தலைமுறையினரான மற்கலியும், மகாவீரரும் … ஒன்றாக இருந்து சமணத்தை வளர்த்து வந்தனர்.  

அதாவது குமுகத்தைப் புறக்கணித்துத் துறவி கூட வாழ இயலாது என்ற கருத்து ஆசீவகத்தினுடையது.

குமுகம் – சமுதாயம் (community)

"உழவினார் கைம்மடங்கின் இல்லை விழைவதூஉம்

விட்டேம் என்பார்க்கும் நிலை"

- திருக்குறள்.

விவசாயி தன்னோட உழவுத் தொழிலை செய்யும் செயலை உட்டுப்புட்டு, கையை மடக்கிகிட்டு ஒக்காந்து கெடந்தாரு'னா குடும்பஸ்தனுக்கும் சோறு இல்லை, பண்டார சாமித் துறவி பயலுவளுக்கும் வழி இல்லாமப் போயிடும்'னு வள்ளுவர் சொல்றாரு.

வள்ளுவர் ஒரு சமணர் ! உண்மை !!!

விழைவதூஉம் – ஆசைப்படறவன், சம்சாரி

விட்டேம் – ஆசையை விட்ட துறவி.

மகாவீர் என்ன நெனைச்சாரு'னா …

துறவிக்கு உலகியல் பற்றிய சிந்தனை இருந்தால் துறவும் கை கூடாது என உறுதியாக இருந்தார். 

துறவிகள் இல்லறத்தாருக்கு வழிகாட்டும் பொறுப்பாளர்களாக இருப்பதனை அவர் விரும்பவில்லை. துறவற ஒழுக்கக் கூறுகள் மட்டுமே தமக்குப் போதும் என்பது அவர் கருத்து. 

இக் கருத்து வேறுபாட்டால் ஆசீவக சமணத்தை விட்டுட்டு, ஜைன சமயத்தை உருவாக்கினார், மகாவீர் !

மகாவீர் போயிட்டாக் கூட, மற்கலி, சமணத்தை ஆசீவகக் கருத்துகளின்று பிறழாமல் ஒரு சமய வரைவிற்குக் கொண்டு வந்தார்.

ஆசீவகம் வினைமறுப்புக் கோட்பாட்டை அடிப்படையாகக் கொண்டது. ( வினை – கர்மா) 

ஆசீவகத்தில், பள்ளியில் சேர்க்கப்பட்ட பயிற்சியாளர் மேல்நிலை அடையும் வரை அறுவகை நிறத்தால் குறிக்கப்பட்டனர். 

அது அவர்களின் படிநிலை வளர்ச்சியைக் குறிப்பதே. 

இன்றைய பள்ளிக் கூடங்களில் ஒரே பள்ளியில் பத்தாம் வகுப்பு மாணவர்க்கு ஒரு வண்ண உடையும் பதினோராம் வகுப்பு மாணவர்க்கு ஒரு வண்ண உடையும் விதிக்கப் படுவது போல ஒரு ஆசீவகப் பள்ளியில் உறையும் புதியவர், இயல் மாந்தர் போன்றோர் அங்குள்ளோரை வகைப் படுத்தி அடையாளங் காணவே இந்த நிறக் கோட்பாடு. மேலும் அவரவர் தகுதி நிலையினை அறியவும் இந்த நிறக் கோட்பாடு பயன்பட்டது. 

இந்த விழிப்புணர்வு அறிவர் மரபினால் உலகுக்கு அளிக்கப்பட்ட தற்காப்புக் கலையான கராத்தே பயிற்சியில் கச்சை அளிப்பதில் இன்னமும் இந்த நிறக் கோட்பாடு பின்பற்றப் படுகிறது. ஆனால் நிறங்கள் மட்டும் திரிவாக்கம் பெற்றுள்ளன.

ஆசீவகப் பள்ளியில் பயிற்சி பெற்ற பின்னரே இல்லறத்திற்குச் செல்லும் வழக்கமிருந்தது. 

வாழ்வியல் சிக்கல்களுக்கு விடைதேடி அலைவதினை இது குறைக்கும் என்பதும் அதன் சிறப்பு. 

துறவிகூட உழைத்தே உண்ண வேண்டும் என்பது ஆசீவகப் பொருளியல். 

ஆசீவகத்தினர் அறுவகை நிறங்களால் வகைப்படுத்தப் பட்டனர். 

இந்த வகைப்பாடு அவரவர்தம் சிந்தனை, செயல், தகுதி, அறிவுநிலை, ஊழ்கப் பயிற்சி, மெய்யியல் அறிவு இவற்றை அடிப்படையாகக் கொண்டது. 

இந்த ஆறு நிறங்களாவன:

1. கருமை & சாம்பல் - துவக்க நிலை

2. நீலம் - இரண்டாம் நிலை

3. பசுமை - மூன்றாம் நிலை

4. செம்மை - நான்காம் நிலை

5. மஞ்சள் - ஐந்தாம் நிலை

6. வெள்ளை - இறுதி நிலை

வெள்ளை உடையை எதுக்காகப் போடச் சொன்னாங்க'னு தெரிஞ்சிக்கிட்டோமா?

இந்த அறுவகை வண்ணத்திலும் மும்மூன்று படிநிலைகள் உண்டு. அவை:

1. துவக்க நிலை - இது வண்ண ஒழுக்கத்தின் துவக்க நிலை. இந்த வண்ணத்திற்குரிய ஒழுக்கங்களையும் கடமைகளையும் அறியத் துவங்கும் புகுநிலை மாணாக்கர் முதல் படி நிலையிலிருப்பவர்.

2. இடைநிலை - இது வண்ண ஒழுக்கத்தையும் பயிற்சிகளையும் செயல்படுத்தி முறைப்படுத்தி ஒழுகினாலும் ஐயந்தெளியா நிலையில் உள்ள மாணவர்கள்.

3. கடைநிலை - இது வண்ண ஒழுக்கத்தையும் பயிற்சிகளையும் செவ்வனே தேர்ந்து அடுத்த நிறத்திற்கு உயர்வு பெறத் தகுதியுடைய நிலை. ஐயந்திரிபற உணர்ந்தவர்.

ஒரே நிறத்தில் இந்த மூன்று படிநிலைகளையும் உணர்த்த படிநிலை உயர உயர நிறத்தின் அழுத்தம் குறைக்கப்படும்.

1. கரும்பிறப்பில் 

1. கருமை முதல் படி

2. கருமை இரண்டாம் படி

3. சாம்பல் மூன்றாம் படி

2. நீலப் பிறப்பில் 

1. கருநீலம் முதல் படி

2. நீலம் இரண்டாம் படி

3. வான்நிறம் மூன்றாம் படி

3. பசும் பிறப்பில் 

1. அடர்பச்சை முதல் படி

2. பச்சை இரண்டாம் படி

3. வெளிர்பச்சை மூன்றாம் படி

4. செம்பிறப்பில் 

1. செம்மை முதல் படி

2. இளம்சிவப்பு இரண்டாம் படி

3. காவி மூன்றாம் படி

5. மஞ்சள் பிறப்பில்

1. அடர் மஞ்சள் முதல் படி

2. இளமஞ்சள் இரண்டாம் படி

3. பொன்மை மூன்றாம் படி

6. வெண்பிறப்பில் வெண்மை மூன்று படிகளிலும்.

இவற்றைக் கடந்த பிறகே (மேலே கூறப்பட்ட 18 படிகளையும்) நல்வெள்ளை எனும் நிறமிலி நிலையினை அடைவர் என்பதே நிறக்கோட்பாடு. அதாவது கருமையிலிருந்து நல்வெள்ளை நிலை வரையிலும் தகுதி உயர உயர நிறத்தின் அடர்வு குறைவதனைக் காணலாம். அதாவது பயிற்சியாளரின் குறைகளும் குறையும். அவரது அறிவைச் சூழ்ந்துள்ள மாசு குறைவதனையே (அறியாமை இருள் நீங்குவதனை) இந்த நிற வேறுபாடு குறிக்கும்.

படிநிலை உயர உயர நிறம் குறையும். இதுவே ஊழ்கப் பயிற்சியிலும் 18 படிநிலைகளைக் கடந்த ஐயனாரை அடைவது எனும் கோட்பாடு. 

சேர நாட்டு ஐயனாரே தற்போது ஐயப்ப வழிபாட்டால் தொழப்படுகிறார் !!!

கன்னி சாமியில ஆரம்பிச்சி 18 வருஷம் அய்யப்ப மலைக்கு தொடர்ந்து போயி, தென்னை வைத்து நோன்பு முடிப்பர். 

இது ஆசீவக மரபின் ஐயனார் ஊழ்கத்தைத் தழுவிய ஒரு வழிபாடாகும். 

இதில் கூறப்படும் தென்னை வைத்தல் எனும் நிகழ்வு தேங்காயின் உட்பருப்பு நல்வெள்ளை எனும் கருத்துப் படவே கையாளப் படுகிறது.

நல்வெள்ளை எனும் இறுதி நிலை நிறமிலி எனும் நிலையினைக் குறிக்கும். கருமையில் பிறவி துவங்கி அறியாமை இருளுடன் வாழ்வைத் துவங்கும் ஆசீவக மாணவன் தனது பயிற்சியினாலும் ஒழுக்கத்தினாலும் அறுநிறப் பதினெண் படி கடந்து நிறமிலி நிலையினை அடைவதே ‘வீடடைதல்’ எனப்படும். 

அப்படி ஒளியடைதலே ஆசீவக மெய்யியலின் நோக்கம். 

இந்த அறிவு மரபில் வந்த அறிவர்களுள் ஒருவரான வள்ளலார் பெருமான் கூட ‘ஒளிதேகம்’ என்று குறிப்பிடுவதும் இந்த நல்வெண்மை நிலையையே.

உழு எனும் சொல்லின் அடியாக ஊழ் எனும் சொல் கிளைத்தது. 

‘விழு’ என்பது ‘வீழ்’ என வந்தது மாதிரி.

‘உழு’ என்ற சொல் உழுதல் (நிலத்தை) எனும் செயலைக் குறிக்கும்.

நிலத்தை உழுகின்ற போது ‘மண்’ எனும் பூதம் ‘நீர்’ எனும் பூதத்துடன் சேர்க்கப்பட்டு கதிரவன் ஒளிவெப்பம் எனும் ‘தீ’ பூதத்தின் முன்னிலையில் ‘வளி’ எனும் பூதம் மண்ணின் கண்ணறைகளில் சேமிக்கப்படுவதைக் குறிக்கும். 

இவ்வாறு உயிர்வளி சேமிக்கப்பட்டே பயிர்களுக்கு அளிக்கப்படுகிறது. உயிர்வளி சேமிக்கப்படும் போது,  மண் கண்ணறைகளில் உள்ள நீர் எனும் பூதம் தீ எனும் (கதிரவன் ஒளி) பூதத்தால் ஆவியாக்கப்பட்டு, அந்த வெற்றிடத்தில் வளி சேமிக்கப்படுகிறது.

இவ்வாறு உயிர்வளி சேமிக்கப்படுதல் உழு எனும் சொல்லால் குறிக்கப் படுகிறது. 

இந்த உழு, ஊழ் எனும் சொல்லின் அடிப்படையில் அமைந்த ஊழ்கம் எனும் பயிற்சி மானிட உடலின் (நுண்ணிய) கண்ணறைகள் தோறும் உயிர்வளி சேமிக்கப் பயன்படுகிறது. 

இந்த உயிர்வளியினை அதிகம் பெறும் இயற்கைச் சூழல் அமைந்த சோலைகளிலும், மலைக் குகைகளிலுமே பெரும்பாலும் ஆசீவகப் பள்ளிகள் அமைந்திருந்தன.

இந்த ‘ஊழ்’ எனும் சொல்லிற்கு இயற்கையில் நிகழும் அணுவியல் மாற்றத் தொடர் நிகழ்வு என்பதே ஆசீவக விளக்கமாகும். 

இயற்கை நிகழ்வுகளின் ஒழுங்கமைவு என்பது விதிப்படியே நிகழும். 

அணுவியம் பற்றி …

மண், நீர், தீ, வளி ஆகியவை தெரிநிலை பூதமாகக் கருதப்படுகின்றன. 

இவற்றை ஆசீவகம் பின்வருமாறு வரிசைப் படுத்துகிறது.

1. மூலஅணு

2. விளைவணு

மூல அணு என்பது வளியணுவாம். இவ்வளியணுக்கள் வெவ்வேறு விழுக்காடுகளில் தமக்குள் புணர்ந்து நிலவணுவையும் நீரணுவையும் விளைவிக்க வல்லன. எனவே வளியணு மூலவணுவாகக் கருதப் படுகிறது.

 

நீரணுக்களையும், நிலவணுக்களையும் வளியணுக்களாலப் பகுக்க இயலும். 

ஆனால் வளியணுக்களைப் பகுக்க இயலாது. இவ்வளியணுவே ஏனைய பூதங்களுக்கு அடிப்படை அலகாய் அமைதலின் இது ‘இயக்கணு’ எனவும் வழங்கப்படும். 

ஆசீவக அணுவியம் மூலவணுவை அழிக்க முடியாது என்கிறது.

விளைவணு நீரணுவும், நிலவணுவும் வளியணுக்களின் வெவ்வேறு விழுக்காட்டுச் சேர்க்கையினால் விளைவன. 

எனவே இவை ‘இயங்கணு’ எனவும் மூல அணுவால் விளைவிக்கப் படுதலின் ‘விளைவணு’ எனவும் வழங்கப்படும்.

நீரணு, நிலவணு, வளியணு ஆகியவை அவ்வப் பூதங்களுக்கு அடிப்படை அலகாம்.

 

ஆனால் ‘தீ’ என்கின்ற பூதமோ அணுவிலாப் பூதம் என்று வழங்கப்படும். ‘தீ’ என்பது மூல அணுக்களிலிருந்து விளைவணுவை உருவாக்கவும், மீண்டும் விளைவணுவிலிருந்து மூல அணுவைப் பகுக்கவும் பயன்படும் ஆற்றலேயன்றி அதற்கு அடிப்படை அணுக்கள் கிடையாது. 

ஆனால் ஏனைய மூன்று பூதங்களிலும் உள்ளுறைந்து நிற்றலால் ‘தீ’ உள்ளுறைப் பூதம் என வழங்கப் பெறும்.

 

அணுவிய நிகழ்வுகள் (புணர்தலும் பிரிதலும்) வெப்பத்தின் முன்னலையில் மட்டுமே நிகழும். வெப்பமின்றி அணுவிய நிகழ்வுகள் நடப்பதில்லை. இரு அணுக்கள் புணர்தல் நிகழும் போதுள்ள வெப்ப ஈர்ப்பு அந்த அணுக்கள் பகுக்கப் படும் போது வெளிப்படும். அவ்வாறே இரு அணுக்கள் புணரும் போது வெப்பம் வெளிப்பட்டால் அவை பகுபடும் போது அதே அளவு வெப்பம் ஏற்றுக் கொள்ளப்படும்.

வெப்பம் ஏற்றுக் கொள்ளுதலும், உமிழப் படுவதுமாகிய வெப்ப விளைவு, நிகழ்வுகளின் நிகழ்காலத்தில் மட்டுமே இருக்கும். 

பிற நேரங்களில் வெப்பம் இயல் நிலை அளவிலேயே இருக்கும். 

ஏனைய மூன்றணுக்களுக்கும் (நில, நீர், வளி) பரும அளவு உண்டு. தீ எனும் பூதம் இம்மூன்றிலும் உள்ளுறைவதால் தனி அணுவோ பரும அளவோ கிடையாது. இது ஒரு ஆற்றல் வெளிப்பாடே. 

ஆனால் பூதங்களில் இத்தீயாற்றலும் ஒன்றாகவே கொள்ளப்படும். 

மூல அணுவான வளியணுவுடன் ‘தீ’ சேர்ந்தே ஏனைய அணுக்களை விளைவிக்கும். 

‘தீ’ பூதம் ‘அணுவிலி பூதம்’ எனவும் வழங்கப்படும்.

நிலவணு படுசீரும் (அ) வீழ்சீரும்

நீரணு பாய்சீரும் வளியணு கிடைச்சீரும்

தீயாற்றல் மேற்சீரும் கொண்டவை.

சீர்களின் தன்மைக்கேற்ப இயக்கம் நிகழும்.

ஒரு பொருளில் எந்தப் பூதத்தின் கூறு அதிகமாக உள்ளதோ அந்த பூதத்தின் சீரிலேயே இயக்கம் நிகழும். 

ஒன்றுக்கு மேற்பட்ட பூதியம் குறிப்பிடத் தக்க அளவில் இருப்பின் அவற்றின் தொகுபயனுக்கேற்ப சீர் விளைவும் இயக்கமுமிருக்கும்.

பால் தன்மைக்கேற்பப் பொருட்களின் வடிவமையும். களிமண், சேறு, பானை, ஓடு போன்றவை ஒரே பொருளின் பல்வேறு பால் தன்மையால் வந்த புற வேற்றுமை வடிவங்களே.

பொருட்களின் அணுவியல் செயல்பாடுகள் ஊழ் எனவும், இது நிகழத் தற்செயல் கூறுபாடுகள் முதன்மைக் காரணிகள் எனவும், இந்நிகழ்வு இவ்வாறுதான் நிகழ முடியும் என்பதே நியதி.

இதில் போயி பாவம், புண்ணியம், ஊழ்வினையே மனுஷனோட கஷ்டத்துக்கு காரணம் … இப்புடியெல்லாம் பெணாத்திக்கிட்டு திரியறது வழக்காடுல பேசறப்போ பேசிக்கலாமே தவிர, அதோட உண்மைப் பொருள்தான் மேலே சொல்லப்பட்ட ஆசீவக கோட்பாடு.

பாவம், புண்ணியம் இவற்றுக்குக் காரணம் என்று எதனையும் கற்பித்து மயங்காதிருத்தலே வினைமறுப்பு எனவும், 

மாற்றம் என்பது ஒன்றே மாறாதது எனவும், பொருளியல் சார்ந்த உழைப்பில் யாருக்கும் தனிப்பட்ட விலக்குமில்லை எனவும் ஆசீவகம் வலியுறுத்தும்.

இத்தகு ஆசீவகம் ஏன் வீடுபேற்றை வலியுறுத்தியது? 

அப்படியானால் வீடடையாதவர்களின் நிலை பற்றி ஆசீவகம் என்ன நிலைப்பாடு கொள்கிறது? 

வீடு பேறடையாதவர்கள் மறு பிறவிக்கு உள்ளாவார்கள் என்று ஆசீவகம் நம்புகிறதா? 

என்பன போன்ற கேள்விகளுக்கு விடையாவது யாதெனில் ...

மானிட உடலின் பிணி, மூப்பு, சாக்காடு எனும் இழவூழ்களை ( இழவு) வெல்லவும் உடலின் பயனாய ஊழ்கத்தின் உயர் நிலையினை அடையவுமே அவ்வாறு நல்வெள்ளை நிலையினை அடைவது சிறப்பு. 

அடையாவிடினும் அந்நிலை அடையும் வரை மீண்டும் மீண்டும் பிறப்போமென்றோ அதனால் பெருங்கேடு விளையுமென்றோ ஆசீவகம் கூறவில்லை.

ஊழ்கம் செய்வதற்கு ஆசீவகத் துறவிகள் தனிப்பள்ளிகள், நிலாப்பாறை, வானியல் ஆய்வுப் பாறைகள் எனப் பல்வேறிடங்களைத் தம் பள்ளி வளாகங்களில் கொண்டிருந்தனர். 

இவை யாவும் உயிர்வளி மிக்க செறிவுடன் விளங்கும் இடங்களே. 

ஊழ்கத்தின் மூலம் உயிர்வளியினைத் தங்கள் உடலிற்றேக்கி வைத்து தனது உடலணுக்களைச் செம்மைப் படுத்தி விழுமிய ஆற்றல் நிலைகளை ஏற்படுத்தினர். 

இதன் மூலம் உடலணுக்களில் வளிநிலை மூல அணுக்களின் தேக்கத்தினைக் கூட்டிப் பிறவணுக்களின் இயக்கங்களையும் நிகழ்வுகளையும் சுருக்கி இறுதியில் ஒளியுடல் பெறுவதே (நல்வெள்ளை) ஊழ்கத்தின் நோக்கமாகும். இவ்வாறு ஒளியடைந்தவர்களுக்கு உலகியலில் ஏற்படும் புறத் தொல்லைகள் இருக்காது. மேலும் வாழ்வியல் மெய்ப்பாட்டின் இறுதி நிலையாகவும் இருக்கும். 

ஆசீவகம் கோரும் நிலைப்பாடும் அதுவே.

உடலின் அணுக்களிடையே உயிர்வளியினைத் தேக்கி வைத்து ஒளியுடல் பெறும் நுட்பத்தினைப் பின்வருமாறு விழிப்புணர்வு பயிற்சியின் வாயிலாகப் பெறுவர்.

 

வளியோட்டத்தினை உடலுக்குட் செலுத்த இரண்டு நாசிப் புழைகளுள்ளன.

இவற்றின் வழியாகக் காற்றினை நாம் உள்வாங்கி வெளியிடுகிறோம் என்பது யாவருமறிந்ததே. 

ஆனால் உட்செல்லும் காற்றும், வெளியேறும் காற்றும் எந்தப் புழை வழியாகச் சென்று எந்தப் புழை வழியாக வெளியேறுகிறது என்பதனை உற்று நோக்க வேண்டும்.

வலப்புழையில் காற்று கூடுதலாகவும், இடப்புழையில் குறைவாகவும் இயக்கம் நிகழுமாயின் இது வலநாடியாகப் பிங்கலை நாடி என்றும், ஆண்நாடி என்றும், சூரிய கலை என்றும் சொல்லப்படும். 

இடப்புழையில் இயக்கம் அதிகமிருப்பின் இடகலை என்றும், பெண்நாடி என்றும், சந்திர கலை என்றும் வழங்கப்படும். 

இரு புழைகளிலும் சம இயக்கம் நிகழின் இதனைச் சூழுமுனை என்றும் அலிநாடி என்றும் அக்கினி நாடி என்றும் சொல்லப்படும். 

இவை முறையே கதிர், மதி, சுடர் என வழங்கப்படும்.

இடகலை நாடி வாதமென்றும்

பிங்கலை நாடி பித்தமென்றும்

சூழுமுனை நாடி ஐயமென்றும் சொல்லப்படும்.

வாதநாடி பயிற்சிக்கும், வளர்ச்சிக்கும்

பித்தநாடி போட்டிக்கும், வெல்வதற்கும்

ஐயநாடி உலகியல் நீங்கிய ஊழ்க மெய்யியலுக்கும் சிறப்பானவை.

வாதத்திலும் பித்தத்திலும் சிதறியோடும் மூச்சினை ஐயத்தில் நிற்க வைத்து உடலின் மாசுக்களை நீக்கி ஐயத்தில் நிறுத்தி மெய்யூழ்கம் பெறும் பயிற்சியே ஊழ்கப் பயிற்சியாகும். 

இந்த மூச்சோட்டத்தினை முறைப்படுத்த ஆசீவகர்களின் கற்படுக்கைகள் பல்வேறு சாய்வுகளில் அமைக்கப் பட்டிருப்பது நல்ல ஏந்தாகும். 

எந்தப்புறம் உடல் எடையினால் அழுத்தப்படுகிறதோ அதன் எதிர்ப்புறத்திலுள்ள புழையில் மூச்சோட்டம் நிகழும். 

நாளடைவில் ஐய நாடியில் நின்று ஊழ்கப் பயிற்சி கைவரப் பெற்றவர் பல்வேறு ஆற்றல்கள் கைவரப் பெறுவர். மெய்யியல் படிநிலை வளர்ச்சியும் கூடும். 

அவ்வாறு ஐயநிலை கைவரப் பெற்றவர்களே ஐயன் என்றும், ஆர் என்னும் சிறப்பு விகுதி சேர்த்து ஐயனார் என்றும் வழங்கப் பெறுவர்.

இயல்பாகவே மானுட உடலில் எந்தக் கால் மடக்கப்பட்டு அழுத்தப் பெறுகிறதோ அதற்கு எதிர்ப்புறம் உள்ள புழையில் மூச்சோட்டம் நிகழும். 

காலுடன் உள்ள தொடர்பாலேயே மூச்சோட்டம் கால் ஓட்டம் என்றும், மூச்சினைக் கால் என்று சிறப்பு இடுகுறியாகவும் வழங்கப்படுகிறது. 

இதனைக் குறிக்கவே ஐயனார் (ஐயப்பன்) உருவச் சிலைகளில் இருகாலையும் சமப்படுத்தி ஒரு கட்டுப் போடப்பட்டிருக்கும். 

இது இரு மூச்சும் சமமான ஐய நிலை என்று குறிப்பால் உணர்த்தவே. 

அன்றி இடக்காலையோ வலக் காலையோ தனியாகக் கட்டுப் போட்டுக் கட்டினால் எதிர்ப்புழையில் மூச்சோட்டம் செல்லும் நிலை என்றறிய வேண்டும்.

சிலர் ‘என்னைக் காலைக் கட்டும் வரை நான் இதற்கு உடன் படேன் என்று சொல்வர்’.

அப்படியாயின் தனது மூச்சு நிற்கும் வரை அல்லது மரணம் நேரும் வரை உடன் படேன் என்பதாகும்.

 

அதேமாதிரி,

“அந்த பயலுக்கு கால் கட்டு போட்டாதான் அடங்குவான். அதுவரைக்கும் திமிரிக் கிட்டே பொலிக்காளை மாதிரி திரிவான்” அப்புடீ'னு தன்னோட தறுதளையாத் திரிய மவனைப் பத்தி அம்மா மத்த வெளி மனுஷனுங்க கிட்டே பிராது குடுத்துக்கிட்டு இருப்பாங்க.

அம்மா சொல்ற காலுகட்டு போட்டா அடங்கிடுவான்'னு சொல்றது என்னவோ வாஸ்தவம் தான். ஆனா அவங்க கல்யாணம் பண்ணி வைக்கறதை மனசுல வச்சிக்கிட்டு ‘ கால் கட்டு'னு சொல்றது தப்பு. 

 வளியோட்டத்தை அல்லது காற்றின் ஓட்டத்தை உடலில் கட்டுவது – என்றாகிறது.

மயங்கிப் போயி கெடக்கறாரு அவரையும், இறந்து போயி கெடக்கறாரு'னா அவரையும் ... பிரித்தறிய இறந்தாரின் இருகாலையும் சேர்த்துக் கட்டி விடுவோம்.

இதற்கு நாடிக் கட்டு என ஆசீவகம் குறிக்கும். 

அவனது நாடி அதாவது மூச்சு நிறுத்திக் கட்டப்பட்டு விட்டது என்பதே அதன் பொருள். 

அதன் பிறகே இறந்தாருக்கான ஒன்பது கடன்கள் செய்யப்படும்.

அவ்வாறு உயிர் பிரிந்த உடலுக்கும் ஊழ்கத்திலுள்ள உடலுக்கும் உள்ள வேறுபாடுகள் எளிய மாந்தர்க்குத் தெரியாது. 

உயிரடக்கம் என்பது வேறு; மரணம் என்பது வேறு. இதனைப் பிரித்தறியச் சில நுட்பமான வழிமுறைகள் உண்டு. ஆனால் இயல் மாந்தர்க்கு இது கடினம். 

இழவூழ் குறைந்து ஆகூழ் மிஞ்சினால் உயிர்ப்பு அடங்கிய உடலில் மீண்டும் இயக்கம் ஏற்பட வழியுண்டு. 

ஒருவேளை அவ்வாறு இயக்கம் ஏற்படுமானால் அந்த உடல் சிதையாமல் காப்பாற்றப்பட்டு வந்தால்தான் மீண்டும் உயிருடன் எழ முடியும். மேலும் ஆகூழ் கூடுவதற்காக அந்த உடல் சில வகைகளில் பாதுகாக்கப்படும்.

உடல் அழுகாமல் ஆகூழ் கூடுவதற்காகப் பின்வரும் வகையான கடன்கள் செய்யப் படுகின்றன. 

இறந்தவரின் உடலின் இரு பாதியும் (வலம், இடம்) ஒன்றை யொத்ததாகவே மறுபாதியும் கிடத்தப்படும்.

1. வாயில் பாலூற்றுதல்.

2. அழுக்கு நீங்க நீரால் கழுவுதல்.

3. உள்ளங்காலுக்கு அருகில் (வெம்மையைக் கூட்ட) தீச்சட்டி வைத்தல்

4. நெய்த்திரிகளை எரியூட்டி சூழ நின்று பிடித்தலால் புறவெப்பத்தினைச் சீர்செய்தல். (கரிவளி உமிழாதிருக்கவே நெய்த்திரி)

5.நல்லெண்ணையினைத் தாழியில் ஊற்றி அதற்குள் உடலை வைத்து வெப்பச் சம நிலையினைப் பாதுகாத்தல்

(நல்லெண்ணெயின் தன் வெப்பம் மனுஷ உடலுக்கு ஆகூழ் தரும் என்பதாலேயே வாரம் ஒரு முறை நல்லெண்ணெய்க் குளியல் நடைமுறைப் படுத்தப் பட்டது.)

6. தலையில் மருந்து எண்ணெயினைத் தேய்த்தல். இதில் ஒவ்வொரு மரபிலும் அதே மரபைச் சேர்ந்தவர்கள் கமுக்கமான தனித்தனி மருத்துவ முறைகள் வைத்திருந்ததனால் அம் மரபைச் சார்ந்தவர்கள் மட்டுமே இதனைச் செய்ய அனுமதிக்கப் பட்டனர். (இன்றும் கூட உயிர் நீத்தாரின் மகன்கள் மட்டுமே இதனைச் செய்ய உரிமை உள்ளவர்களாகக் கருதப் படுகின்றனர்.)

7. தீச்சட்டியில் பசுவின் வரட்டியினை எரித்து மூச்சுக் காற்றில் நெடி சேர்த்தல்.

8. உடல் வீங்கி அழுகாதிருக்க புதுத்துணியினால் சுற்றி வைத்தல்.

9. நீர்க்குடத்தினை சிறு துளையிட்டு உடலினைச் சுற்றி நீர்த்துளிகள் சிதறும்படி செய்தல்.

இன்னவற்றுடன் நுண்ணுயிர்ச் சிதைவினைத் தவிர்க்கும் பொருட்டுத் துளசி முதலிய மூலிகைகளும், கருப்பு வெற்றிலையும் வாயில் வைத்துப் பொதிதல். இவ்வாறு உடலைப் பாதுகாத்தல் பாடம் செய்தல் எனப்படும். 

ஓலைச்சுவடி போன்றவை சிதைந்து அழியாமல் இருக்கக் கரிசாலை, மஞ்சள் முதலியன கொண்டு பூச்சு செய்வதற்குப் பாடம் செய்தல் அல்லது பாடம் போடுதல் என்று பெயர். 

ஒரு ஆசீவக ஊழ்கியின் உடலுக்கு அவர் சார்ந்த ஆசீவகப் பள்ளியினரால் மட்டுமே இக்கடமைகள் செய்யப்பட வேண்டும். அப்பள்ளியின் மாணவர்கள் அனைவரும் ஒன்று சேர்ந்து இந்தப் பாடம் இடும் நிகழ்ச்சியை ஒரு பாடத்திருவிழாவாகவே கொண்டாடுவர்.

ஊழ்கம் செய்யும் போது துவக்கத்திலேயே ஐய நாடி கைவரப் பெறாது. ஆகையால் சூரிய, சந்திர நாடிகளை (கதிர், மதி) சமமாக ஓட்ட வேண்டும். ஐந்து நாழிகைக்கு ஒரு முறை கதிரும், மதியும் மாறி நடக்க வேண்டும். 

இவ்வாறு ஒரு நாளில் ஆறு முறை பெண் நாடியும், ஆறுமுறை ஆண் நாடியும் ஆகப் பன்னிரு முறை மாறி நிகழும். 

இதனையே ஒரு நாளில் இலக்கினம் ஆறு ஆண் இராசி மண்டலத்தையும், ஆறு பெண் இராசி மண்டலத்தையும் மாறிக் கடந்து பன்னிரு இராசிகளைக் கடந்து வருவதாக ஆசீவக அறிவியலான கோளியல் கணியம் சுட்டிக் காட்டும்.

ஒழுங்குக்கு உட்பட்டுச் செய்யப்படும் ஊழ்கம் ஆகூழ் எனப்படும். 

அதாவது உடலியலில் நன்மை தரத்தக்க வளர்ச்சி நிலைகளைக் காட்டும். 

இன்றேல் ஒழுங்கு தப்பிவிடின் அது உடலணுக்களுக்குக் கேடாய் முடிந்து அணுக்களின் அழிவுக்குக் காரணமாகும். 

இந்தக் கேடு தரும் ஊழ் போகூழ் எனப்படும். இதனை இழவூழ் என்றும் கூறுவர். இழவூழ் தொடர்ந்து நடக்கின் உடலழிந்து மரணம் நேரும். எனவேதான் மரணம் நடந்த இடத்திற்குச் செல்வோர் தாம் இழவூழுக்குப் போவதாகக் கூறுவர். 

தற்போதைய வழக்கில் இழவுக்குப் போகிறேன் (இழவூழ் - இழவு) என்கின்றனர்.

ஆகூழும் போகூழும் சமமாயிருக்கும் நிலைக்கு அறிவூழ் என்று பெயர். 

ஆசீவகக் கணிய அறிவியல், ஆகூழை, அமிழ்த ஊழ்கம் என்றும் (அமிர்தயோகம்)

போகூழை, மரண ஊழ்கம் என்றும் (மரணயோகம்)

சம ஊழை, அறிவூழ்கம் (சித்தயோகம்) என்றும் கூறுகின்றது. (சித்த வித்தை!)

இவை யாவும் ஆசீவக மரபின் ஆசு கணியர்கள் பின்பற்றும் நுட்பமென்றறிக. 

ஐங்கூறில் கிழமை, உடு, உவா, ஊழ்கம், கருவி செயல் வகை என்ற ஐந்தும் இடம் பெறும்.

இவ்வாறு ஊழ்க நிலையில் உயர் நிலையினை அதாவது ஆறு வண்ணங்களின் 18 படிநிலைகளையும் கடந்து ஊழ்கத்தினால் அணுக்கள் ஆற்றல் செறிவுற்று ஆகூழ் மிஞ்சி அணுக்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று இறுகி யிணைந்து உடலழியா நிலையும், ஒளியுடலும் பெறும் நிகழ்வே மிக இறுதி இலக்காகக் கருதப் படுகின்றது. 

அவ்வாறு இறுதி நிலைப் பேறு பெற்றவர்கள் எண்வகை உறுதிப் பொருள்களைக் கடக்க வேண்டி இருக்கின்றது 

அவையாவன:

1. கடைமிடறு: இறுதி நிலையில் உள்ளவர்கள் நாவரட்சியினை நீக்கும் பொருட்டும் ஊழ்கம் வெற்றி பெறவும் வேண்டி அவருடனிருப்போரால் அளிக்கப் பெறும் இந்த இறுதி நீர்மமே ‘இறுதிப் பானம்’ என்று சொல்லப்படும் இந்தக் கடை மிடறு. இந்த ஆசீவக அறிவு மரபினை உள்வாங்கித் தோன்றிய மாலியத்தில் கூட இறுதி நிலையில் உள்ளவர்களுக்குத் துளசி கலந்த நீர் வாயில் ஊற்றப்படுகிறது. 

சிவனியர் வில்வ இலையினைத் தண்ணீரில் போட்டு இறுதி நிலையாளரின் வாயில் ஊற்றுவதும் இதன் தழுவலே. 

ஆசீவகத் துறவியர் தம் குகைகளைச் சுற்றிலும் நத்தைச்சூரி, அருகுபத மூலி ஆகிய செடிகளை வைத்திருப்பதும் இந்தத் தேவை கருதித்தான்.

2. இறுதிப் பாடல்: இறுதி நிலையாளரைச் சுற்றி யமர்ந்து ஆசீவகர்கள் தம் குரு மரபினை வாழ்த்தியும் ஊழ்கம் நல்ல படியாகப் படி கடக்க வேண்டு மென்றும் வாழ்த்திப் பாடுவது. தற்போது கூட உயிர் துடிப்பவர்கருகிருந்து மாலியர் திவ்வியப் பிரபந்தம் பாடுவதும், சிவனியர் தேவாரம், சிவபுராணம் பாடுவதும் கண்கூடு. 

இது இறுதி நிலையாளருக்குப் புத்துணர்வும் நம்பிக்கையும் ஊட்டும் என்பது கருத்து.

3. இறுதி ஆடல்: கடைப்படி கடக்க வேண்டி ‘நிருத்தம்’ எனக் குறிக்கும் வகையினை ஒத்த ‘சூரிய நாடி’ ஓடச் செய்யும் ஓர் நடனம். இது உடலில் வெம்மையைக் கூட்டி ஊழ்கியின் நாடிச் சவ்வினை இளக்கி அச்சவ்வினைக் கிழித்து உயிர்வளி மேலேறப் பயன்படும்.

4. இறுதி வரவேற்பு: ஊழ்கியின் உறுதியையும், பயிற்சி வளமையையும் கண்டு, ஊழ்கியால் மதிக்கப் படும் அவரது குரு மரபினர் (ஏற்கெனவே ஒளியுடல் பெற்றவர்கள்) இவ்வூழ்கியை எதிர் கொண்டு வரவேற்பர் என்ற நம்பிக்கை. இன்றைய மெய்யியலார் மலர்ப் பல்லக்கில் தேவர்கள் எதிர் கொண்டு அழைத்துச் செல்வர் என்று கூறுவதும் இந்த நம்பிக்கையின் தழுவலே.

5. காரிருள்

இறுதி நிலையினை அடையுமுன் (தமர் திறக்கு முன்) உயிர் வளியின் அழுத்தம் கூடக் கூட ஏற்படும் ஒரு அழுத்த நிலையினால் கடும் காரிருளும் மேகமும் சூழ்ந்தது போல் தோன்றும். 

அப்போது உறுதியாக ஊழ்கத்தினைத் தொடர வேண்டும். இதுவே மிகவும் கடுமையான நிலை என ஊழ்க மெய்யியல் வரைவு செய்கின்றது.

6. நிறையா வழிகையமிழ்தூற்று உயிர்வளி மேலழுத்தலால் அண்ணம் என்று சொல்லப்படும் உள்நாவிற்குப் பின்புறம் ஒரு சிறு புழை யானையின் தும்பிக்கை போன்ற சிறு சவ்வின் முனையில் தோன்றி ஐய நீரைச் சுரக்கும். இதுவே ஊழ்கிகள் அமிழ்தம் என்று சொல்வதாகும். இந்த அமிழ்தம் இனிப்புச் சுவை உடையதென்றும் இதனை யுண்டால் உடல் எளிதில் அழியாதென்றும் உணவோ, நீரோ அவர்களுக்குத் தேவைப் படாது என்றும் கூறப்பட்டுள்ளது. இந்த அமிழ்தம் ஊறிக் கொண்டிருக்குமே ஒழிய எதிலும் வழித்து நிரப்ப இயலாது. அவ்வளவு நுண்புழையில் மிகச் சிறிய ஊறலாக அமையும் இந்த நிலையடைந்த பின் கவலைகளும் துன்பங்களும் இல்லை என்பர்.

7. தடைக்கல் தகர்ப்பு அல்லது தமர் திறப்பு: ஊழ்கம் முற்றுப் பெறும் நிலை இது. மேலெழுப்பப்பட்ட உயிர்வளி அமிழ்த ஊற்றைக் கடந்தபின் ஒரு சிறு தமர் திறக்கும். இது கண்ணின் பின்புறம் உள்ளதாகக் கூறுவர். அந்தத் தமர் உடைந்தபின் உயிர்வளியும் உயிர்ப்பும் தாமரை மலர் போன்ற இதழினையுடைய உயிர்ப்பெரு வெளியில் சென்றடையும் என்றும் இதனால் ஒளியுடல் கிட்டும் என்றும் இதுவே வீடுபேறு எனவும் கூறப்படும். இந்தத் தாமரை மலரில் 1008 இதழ்கள் உள்ளதாக ஊழ்க மெய்யியல் கூறுகிறது.

"மலர்மிசை ஏகினான் மாணடி சேர்ந்தார்

நிலமிசை நீடுவாழ் வார்"

- திருக்குறள்

8. ஐயன் நிலை அடைதல்:

இந்த நல்வெள்ளை நிலையினை அடைந்தவர் ஐயனாராகக் கருதப்படுவார் என்பது ஆசீவக மெய்யியல் கோட்பாடு.

( திருவள்ளுவரை ஐயன் என்று அடிக்கடி குறிப்பிடுகிறோமா? இல்லையா? )

----------

செப்படு வித்தை.